रब्ब सच मुच उसदी सुनदा है
दुआ जो उस तों मंगदा है,
अपने असीरां नू खुदा,
हकीर ना कदी समझेगा ।
1 मुसीबत दे विच फसया हां
दुखियारा दुख विच तसया हा,
खलासी देवेगा खुदा, बुलंन्दी मैंनु बक्शेगा।
2 खुदा दे नां दी ये जुबान,
तद करेगी तारीफ बयान,
शुकरा ने मैं मनावांगा
बजुर्गी ओह दी गावांगा।
3 ऐह गल यहोवा दे हज़ूर,
हा वध के हुंदी है मंजूर,
ते ढग्गे वछे खूब तैयार,
होन सब कुरबाने दे सिंगदार।
4 ते बुझे दिल ऐह वेखणगे,
खुश होवन मारे खुशी दे,
जो ढूंढदे राह यहोवा दा,
दिल जिंदा होवे ओनां दा।