या रब्ब तू मेरी पनाह है
सो तू ऐ मेरी जान,
खुदावन्द दे विच रहिन्दी है,
ओह तेरा है मकान।
1 सो तेरे उत्ते कदी वी न आफत आवेगी,
तापाली तेरे डेरे विच न कदी जावेगी।
2 रब्ब तेरे वास्ते करेगा
फरिश्तयां नूं फरमान,
कि ओह सब तेरियां राहां विच होन
तेरे निगाहबान।
3 सो तैनूं अपनेयां हत्थां ते
ओह आप उठावनगे,
तद पत्थरां दे नाल तेरे पैर ना
ठेहडे खावनगे।
4 तू शेर ते साप्प लताड़ेंगा
शेर बच्चे अजगर वी,
तूं पैरां हेठां फेवेंगा
फिर खोपड़ी ओन्हां दी।